معرفی آشنایی بی نام و نشان و طرحی نو برای واژه سازی در ‏زبان فارسی

یکی از انواع لقب های آشنا ولی ناشناخته در زبان فارسی واژه هایی است ‏که از یک پیشوند نسبت خانوادگی مثل «خاله»، «عمو»، «عمه»، «بابا» و مانند ‏آن ها و یک صفت یا حالت ساخته می شود که دلالت بر شخص یا موجودی دارد که ‏صاحب آن صفت است. ‏ غور و استقصا در ساختار این القاب نشان می دهد که شباهت تام به ‏کنیه های عربی دارد و از هر جهت استعداد ارائه‏ی یک فرایند ساخت واژی قیاسی، ‏برای تولید واژه، با هدف پاسداری از زبان فارسی و گسترش توانایی آن را دارد. و به ‏شکل قیاسی می توان آن را الگویی برای ساخت واژه‏های ترکیبی جدید با بار هنری ‏و ادبی و حتی حِکمی برای غنی‏سازی زبان فارسی قرار داد. ‏